Het is een moeilijke tijd. We denken aan de zieken, aan de familieleden en vrienden van iemand die is overleden. We denken ook aan de mensen die getroffen worden door de maatregelen van de regering: het isolement.

Maar vooral merk ik dat iedereen wel last heeft van bezorgdheid, van angst nu duidelijk wordt hoe groot de gevolgen zijn, ook op langere termijn. De onzekerheid. Hoe lang gaat dit duren? Onze gedachten gaan uit naar de kinderen en jongeren. Even lijkt het nog vakantie, maar liever willen ze buiten spelen, met vriendjes of vriendinnetjes, sporten in groepsverband, of gewoon weer naar school. Dat alles weer normaal wordt willen we allemaal.

Af en toe wordt de situatie vergeleken met de oorlog. Nu niet met soldaten, maar met een virus. Het kwaad wordt bestreden in ziekenhuizen. Er vallen onschuldige slachtoffers. In de oorlog zaten de kerken vol. Nu is dat verboden. Het voelt vreemd. En je kunt thuis wel kijken naar een dienst op TV of internet, maar dat is anders. Je kunt niet samen zingen, niet samen bidden, er is geen orgel dat speelt. We zitten gevangen in onze huizen. Hoe lang gaat dit duren?

In de kerk lezen we de Bijbel volgens een oecumenisch leesrooster. En tot Pinksteren staat het verhaal van Exodus centraal. Het volk Israël is in slavernij in Egypte. Ze hebben het moeilijk. God ziet het. En Mozes krijgt de opdracht om naar de farao te gaan. Het volk moet vrij zijn.

Farao wil niet luisteren en God stuurt plagen. Water verandert in bloed en iedereen wordt ziek. Er komen muggen, sprinkhanen, hagelstenen… en tenslotte de dood van alle eerstgeborenen. Dan pas laat farao het slavenvolk gaan. De vrijheid tegemoet.

Is dat coronavirus ook een plaag van God? Nee. God wil geen ziekte, geen dood. Het is geen straf van God. En toch vragen wij ons af hoe het kan. Waarom dit gebeurt? De wetenschap kan het precies uitleggen en toch begrijpen wij het niet. Het gevoel van onrecht achtervolgt ons. We worden bang, boos, verdrietig. Sommigen worden ziek, anderen niet. Hoe kan dat nou? En wat doet God eraan?

De Bijbel geeft misschien niet direct de antwoorden die wij verwachten of hopen. En gebeden worden niet altijd verhoord. Maar de Bijbel kan ons wel helpen om verder te kijken. God is met zijn volk op weg naar een land van belofte. God zal zijn volk bevrijden. Een nieuwe wereld. Vrede zal het zijn.

Zo viert de Kerk Pasen. Opstanding, een nieuw begin. Zo blijven wij op zoek naar een toekomst voor iedereen. Voor komende generaties. Vrij zullen we zijn. En zingen van geluk.

Ds. Roelof Kloosterziel